Moniówka- raj na ziemi

Jak opisać miejsce, w którym człowiek czuje się lepiej niż w niebie?

Jeśli Wam powiem, że było bosko to i tak mi nie uwierzycie.

Opowiem po kolei.

Z Ciechanowa wyruszyliśmy na Mazury.

Trafiliśmy do Gospodarstwa Ekologicznego Moniówka.

O tu: http://meblepiaskowane.pl/

https://www.facebook.com/agroturystykamoniowka

Na dzień dobry wyleciała z domu jakaś szalona kobieta w gumiakach w róże i poprosiła, żebym nie wyciągała walizek, bo nie wie czy nam się spodoba.

Może dopiero jak zobaczę to stwierdzę, czy zostajemy. 

Oszalała myślę.

:)

Lecę za nią do domu i już w drzwiach chcę wołać do Piotra, żeby wynosił rzeczy z auta, ale z trudem się powstrzymuję.

Ogromna, przeszklona weranda, w niej kilka stołów, krzesła i cudne meble.

Większość do kupienia.

Do tego cudowny widok na ogród i staw.

Oniemiałam z zachwytu.

Idziemy na górę, gdzie do dyspozycji dostajemy dwa pokoje i łazienkę.

Wszystko urządzone pięknymi meblami.

Nie wiedziałam, w którym pokoju chcę być bardziej.

W oknach sycylijskie zasłony, ogromny taras, czysto i przytulnie.

Kalina zachwycona.

Lecę na dół.

 Z zazdrością oglądam dom.

Wszystko tam jest piękne.

Zobaczcie tylko:

http://meblepiaskowane.pl/wp-content/uploads/2014/12/WebPage.pdf

Tak właśnie okazało się, że to "werandowa" koleżanka.

:)

Wystąpiła w jednym z numerów Werandy Country, ale zastrzelcie mnie, mimo poszukiwań, nie znalazłam u siebie tego numeru i nie pamiętam, w którym dokładnie.

Krzyczę głośno, że zostajemy, żeby nie było żadnych wątpliwości.

:)

Na kolację dostajemy wołowinę po burgundzku.

Od tego właśnie momentu zaczęło się moje absolutne uwielbienie dla tego miejsca.

Jedzenie było wyborne.

Mięso z własnej hodowli. Krowy traktowane są tam lepiej niż gdziekolwiek indziej.

Jadłam i jadłam.

Zdarzyło się nawet, że kończyliśmy ucztę o 2 w nocy.

Było prawdziwe biesiadowanie, wino, muzyka i mnóstwo śmiechu.

Gospodyni rozpieszczała nas na wszelkie możliwe sposoby.

Co dzień jedliśmy na innej zastawie.

Zwykła herbata podawana była w taki sposób, że czuliśmy się jak książęta.

Przez trzy dni niczego nam nie zabrakło.

U mnie w ten sposób je się chyba tylko na święta.

W dzień zwiedzaliśmy okolicę, wieczorem rozmawialiśmy przy winie. 

Tam po raz pierwszy Kalinka jadła krewetki, łapała żaby i słuchała śpiewu żurawi.

Zdecydowanie to miejsce było najlepszym przystankiem w naszej podróży.

:)

Po powrocie do domu postanowiłam wprowadzić "jedzenie w stylu Moniówki", to znaczy rozpieszczać moją gromadę i każdy posiłek traktować jak królewską ucztę.

Tęsknie za tym miejscem, za Moniką i jej cudownymi dziećmi i, przepraszam, pysznymi krowami 

:)

Droga Moniówko!! 

Serdecznie Was pozdrawiam!!