Słów kilka o wyprawach w jarmilkach

Jeśli istnieją najwygodniejsze buty na świecie to prawdopodobnie mam je na nogach :)

Za kilka dni rozpoczęcie roku szkolnego.

Wakacje minęły nam bardzo szybko. Śmiem twierdzić, że za szybko.

Powoli przyzwyczajamy się do myśli, że zaczyna się dla nas intensywny czas i że należy porzucić już beztroskie czytanie książek, niespieszne gotowanie, wolne spacery i opalanie się z nadzieją, że na jesień jeszcze będziemy wyglądać jako tako :p.

Czas zacząć wspomnienia z wakacji.

Swoją przygodę rozpoczęłam w czerwonych jarmilkach i tak też ją zakończyłam. :)

Naszym pierwszym domem w podróży był Ciechanów.

A ściślej rzecz ujmując hotel w Ciechanowie.

O ten tu- http://qbatura.eu/

Było mi tam bardzo, bardzo dobrze.

Piękne, przemyślane wnętrza, harmonia kolorów, sprawna obsługa i pyszne jedzenie.

Gdyby nie fakt, że byliśmy tam ze względów zawodowych tylko na chwilę, z chęcią spędziłabym tam jeszcze kilka dni.

Tym bardziej, że tam również rozpoczęła się nasza zamkowa przygoda.

Już nigdzie później tak fajnie nie zwiedzało mi się zamku.

Tylko my i megafajny przewodnik, który niestrudzenie aktywizował moje dziecię.

Zachęcał do dotknięcia średniowiecznych kul, mieczy, zbroi i nie krzyczał, gdy zrobiło się coś wbrew regulaminowi. 

Ukrywali się przed nami, tj. szczęśliwymi rodzicami, w zamkowych zakamarkach. Z trudem udawało się nam ich odnaleźć, a z każdą kryjówką wiązała się jakaś ciekawa historia.

Mówił konkretnie i z PASJĄ, co niestety nie zdarza się zbyt często.

Sam zamek wspaniale odnowiony i świetnie przygotowany na wizyty turystów.

Nic tylko jechać.

Mogę śmiało powiedzieć, że to było zwiedzanie interaktywne, a zamek wspaniale pozwalał się głaskać.

I chyba żadnej krzywdy mu nie zrobiliśmy, bo z tego co wiem, stoi nadal.

:)

Spodobało się nam tam na tyle, że byliśmy w nim dwa razy i to nie była strata czasu :)

A Kalinka do teraz boi się zasnąć po tym, jak usłyszała legendę o czarnym psie strzegącym skarbu w zamku.

Z Ciechanowa ruszyliśmy na Mazury...

Ale o tym jutro, bo to zupełnie inna historia warta swojej strony :)