Śliwki, rozgrywki i domowe trzęsienie ziemi.

Zakochałam się w smaku i kolorze.

Obfociłam je okrutnie, bo uważam, że zasługują.

:)

Część zjedliśmy w placku, część powędrowała do gara i będą nas rozweselać w zimę w formie powideł.

Część z nich nawet wyrzuciłam, kiedy to przez rodzinę przeszła zawierucha i chciała zdmuchnąć nasz święty spokój.

Wtedy właśnie nie miałam głowy do  niczego i powidła zamiast stać 3 dni, stały na piecu dobrze ponad tydzień.

Nadawały się tylko do kosza. 

Sprawa była poważna, bo ważyły się losy dalszej mojej obecności tutaj i w okolicach :)

Stan na dziś:

dom uratowany,

rodzina cała.

wraca równowaga.

Bilans zysków i strat:

kilka nie przespanych nocy,

wiadro wylanych łez,

gar powideł, 

ale przynajmniej już wiadomo, co dalej z Ali Babą.

A to w tym wszystkim było najważniejsze.

:)

Serdecznie Was ściskam

A.